بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس نگرش به ازدواج

مقدمه: نگرش به ازدواج یکی از مکانیسم های کلیدی برای پیش بینی رفتار واقعی در ازدواج بوده و بررسی آن به ابزاری معتبر نیاز دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی ساختار عاملی، روایی همگرا، و پایایی فرم فارسی مقیاس نگرش به ازدواج (mas، brateen و rosen ، 1998) انجام شد. روش: در این پژوهش توصیفی - آزمون سازی، جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 88-87 بود. نمونه پژوهش شامل 137 دانشجو (51 پسر، 86 دختر) بود که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس نگرش به ازدواج و مقیاس انتظار از ازدواج استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آماری تحلیل عامل، مانووآ، ضریب همبستگی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد مقیاس نگرش به ازدواج از پایایی و روایی مناسب جهت ارزیابی نگرش دانشجویان نسبت به ازدواج برخوردار است. همچنین نتایج تحلیل عاملی نشان داد مقیاس نگرش به ازدواج یک ابزار چند بعدی است. نگرش به ازدواج را می توان به عنوان دو عامل مجزا و مرتبط نگرش به ازدواج خود و نگرش کلی به ازدواج دانست که نگرش کلی به ازدواج، خود شامل نگرش بدبینانه، نگرش خوش بینانه، و نگرش ایده آل گرایانه است. به علاوه با مقایسه نگرش دختران و پسران، به عنوان یک یافته جانبی، مشخص شد که نگرش دختران نسبت به ازدواج خود و نگرش کلی آنان به ازدواج منفی تر از پسران است و دختران نگرش بدبینانه تری نسبت به ازدواج دارند. نتیجه گیری: به طور کلی می توان از مقیاس نگرش به ازدواج به عنوان ابزاری معتبر برای سنجش نگرش به ازدواج استفاده کرد.